W czym może pomóc rehabilitacja postcovidowa?
Dzięki rehabilitacji pacjenci, który chorowali na COVID-19, znacznie poprawią swoją sprawność oddechową. Zwiększą wydolność wysiłkową i krążeniową. Szybciej powrócą do pełnej sprawności. Rehabilitacja pozytywnie wpłynie również na ich kondycję psychiczną.Kto może wystawić skierowanie?
Świadczenia rehabilitacji COVID-19 będą realizowane na podstawie skierowania, które może wystawić pacjentowi lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, po zakończeniu leczenia związanego z chorobą COVID-19. Może to być zatem zarówno lekarz rodzinny, lekarz specjalista jak i lekarz przy wypisie pacjenta ze szpitala.Do programu będzie można dołączyć do 12 miesięcy od zakończenia leczenia związanego z COVID-19. Lekarz podejmie decyzję o skierowaniu pacjenta do programu na podstawie wyników kilku badań:
• RTG klatki piersiowej z opisem wykonane po zakończeniu leczenia ostrej fazy choroby,
• aktualna morfologia, OB, CRP (białko ostrej fazy),
• EKG wykonane po zakończeniu leczenia ostrej fazy choroby COVID-19.
Które placówki mogą zgłosić się do programu?
Na obecnym etapie w programie mogą uczestniczy placówki, które:• realizują stacjonarne świadczenia rehabilitacji leczniczej
• realizują świadczenia leczenia uzdrowiskowego
Każdy z realizatorów musi być wpisany na wykaz podmiotów udzielających świadczeń covidowych oraz posiadać odpowiednią kadrę i wyposażenie, zgodne z rozporządzeniem Ministra Zdrowia oraz opisem programu rehabilitacji, aby zapewnić pacjentom najlepszą opiekę podczas leczenia. Wykaz placówek poznamy, gdy tylko złożą one stosowne dokumenty. Chęć uczestnictwa w programie, placówki mogą przesyłać do NFZ od 12 kwietnia.
Jak długo będzie trwała rehabilitacja?
Program gwarantuje od 2 do 6 tygodni kompleksowej rehabilitacji po chorobie COVID-19. O ostatecznym czasie trwania decydować będzie lekarz w porozumieniu z fizjoterapeutą.Na jakie świadczenia mogą liczyć pacjenci w trakcie rehabilitacji?
Zakres świadczeń jest bardzo szeroki. Będzie ustalany indywidualnie dla każdego pacjenta i obejmuje m.in.:• kinezyterapię ze szczególnym uwzględnieniem treningu wytrzymałościowego, ćwiczeń oddechowych, ćwiczeń efektywnego kaszlu, ćwiczeń ogólnousprawniających, ćwiczeń na wolnym powietrzu,
• opukiwanie i oklepywanie klatki piersiowej, drenaże ułożeniowe,
• inhalacje indywidualne (solankowe - haloterapia, mineralne, lekowe) lub okołotężniowe, lub nadmorskie albo subterraneoterapia,
• terenoterapię, treningi marszowe,
• balneoterapię – według indywidualnych wskazań, w tym: wodne kąpiele balneologiczne (o stopniowanej temperaturze), w szczególności kąpiele kwasowęglowe i/lub gazowe kąpiele CO₂ i/lub okłady z pasty borowinowej,
• masaż – według indywidualnych wskazań,
• hydroterapię, fizykoterapię – według indywidualnych wskazań,
• treningi relaksacyjne,
• edukację zdrowotną i promocję zdrowia, w tym np. naukę prawidłowej techniki używania inhalatorów, eliminację nałogów i innych czynników ryzyka chorób cywilizacyjnych, prozdrowotną zmianę stylu życia,
• leczenie dietetyczne – według indywidualnych wskazań,
• wspomaganie rehabilitacyjne schorzeń współistniejących.
Rehabilitowany pacjent może liczyć na minimum 96 zabiegów fizjoterapeutycznych. Ma prawo do konsultacji z personelem medycznym oraz może skorzystać z profesjonalnej terapii psychologicznej. Ponadto każda placówka uczestnicząca w programie zapewnia pacjentom badania diagnostyczne, leki i wyroby medyczne, które są niezbędne do uzyskania najlepszych rezultatów programu leczenia.
Jak będą monitorowane postępy rehabilitacji?
Przez cały okres rehabilitacji pacjent będzie pod opieką lekarską i pielęgniarską. Personel medyczny stałe będzie również kontrolował postępy w powrocie pacjenta do pełni sprawności po przebytej chorobie. O tym, czy pacjent doszedł do pełni sił dzięki rehabilitacji, decyduje porównanie wyników badań i testów, które przeprowadza się na początku i na zakończenie leczenia. Będą to:• test wysiłkowy na początku i na końcu leczenia (test na ergometrze rowerowym lub test na bieżni ruchomej, lub test 6-minutowego marszu) z oceną tolerancji wysiłkowej,
• ocena nasilenia duszności na początku i na końcu leczenia (w skali nMRC),
• spirometryczna ocena czynnościowa układu oddechowego na początku i na końcu leczenia,
• ocena stanu odżywienia (BMI oraz w skali NRS 2002 lub SGA) na początku i na końcu leczenia,
• ocena funkcjonalnej (w skali Barthel) na początku i na końcu leczenia.
Napisz komentarz
Komentarze