„Dawny świat rozpada się na naszych oczach. Tratwa rozbitków dryfuje pośrodku lazurowego morza, zaszczuci ludzie błądzą w pradawnej puszczy. „Pokój mojego dzieciństwa” buduję z wyłowionych na plaży śladów cudzego życia. Jesteśmy cały czas na granicy. Balansujemy. Stratedzy spisali nas na straty, stoimy pod ścianą wschodnią wygryzając dziurę w murze, żeby jeszcze raz spróbować posłać listy za kraty naszym zza lasu. Istnieje obawa, że jakikolwiek akt twórczy odnoszący się do przeszłości w tej sytuacji może mieć charakter wyłącznie sentymentalny, a na to nie możemy sobie pozwolić. Jesteśmy bowiem zajęci balansowaniem. Spotkaliśmy się cztery lata temu w Wielopolu Skrzyńskim, w roku szalejącej zarazy, ale i w roku cichego odejścia największej aktorki i najbliższej towarzyszki Tadeusza Kantora. Z pomnika na rynku już po chwili dołączyła do nas Zosia, a za nią Matka Helena – Penelopa i jej siostry, wszystkie wyglądające powrotu Odysa podróżującego tratwą „Meduzy”. To próba powrotu do domu, którego już nie ma. Ta podróż stała się domem. „Pokój mojego dzieciństwa” to Hommage dla Marii Stangret. Hommage to sposób w jaki artyści piszą do siebie ponad murem śmierci. Masz chęć dołączyć? Zapraszamy. A może to będzie list od nas wszystkich?” – napisał o spektaklu autor koncepcji reżyserskiej Paweł Passini.
Działający pod kierownictwem Moniki Adamiec „Latający Teatr Kantorowi” powstał w 2019 roku w Wielopolu Skrzyńskim, rodzinnej miejscowości Tadeusza Kantora. Reżyserzy różnych teatrów chcieli grając wspólnie złożyć w ten sposób hołd temu wielkiemu reformatorowi. Nie jest to jednak typowa formacja teatralna. Nie ma on siedziby, jego członkowie przyjeżdżają do miejsca, gdzie zostali zaproszeni i tam grają swój spektakl. A każdy z aktorów mieszka w innej części Polski i prywatnie jest dyrektorem i reżyserem offowego teatru.
W spektaklu wystąpili: Monika Adamiec, Karina Góra, Monika Nitkiewicz-Mitrut, Grażyna Tabor, Barbara Wójcik-Wiktorowicz, Marek Kościółek, Marcin Woszczewski
Autorami muzyki są Paweł Passini, Julian Maziarz.
Wydarzenie to z realizowano w ramach Przestrzeni Sztuki Teatr. Program ten, którego operatorem w Rzeszowie jest Teatr im. W. Siemaszkowej finansowany jest ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i realizowany przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Napisz komentarz
Komentarze